Kiedy wyniki krwi powinny zaniepokoić?

Nieprawidłowe wyniki krwi mogą być pierwszym sygnałem choroby lub stanu zapalnego w organizmie. Co powinno nas zaniepokoić i na jakie wskaźniki zwrócić uwagę?

Co to są monocyty i za co odpowiadają – jak czytać wyniki?

Monocyty to rodzaj białych krwinek, które chronią organizm przed wirusami, bakteriami, grzybami i pasożytami. Jeśli patogen zagraża zdrowiu, monocyty i niszczą go. Wiele osób nie wie, co to są monocyty i za co odpowiadają. Monocyty są większe niż inne typy leukocytów, a ich błona jest zdolna do tworzenia wypustek. Dzięki tej strukturze monocyty atakują duże patogeny, chwytają je wypustkami, jak ośmiornica z mackami i wpychają je do siebie. Proces ten nazywa się fagocytozą.

Monocyty są syntetyzowane w szpiku kostnym, a następnie dostają się do krwiobiegu. Po 2-3 dniach wydostają się z naczyń przez mikropory i wnikają do tkanek. Monocyty tkankowe nazywane są makrofagami. Po schwytaniu agresora monocyty z reguły nie umierają. Przenoszą się do innych komórek układu odpornościowego – limfocytów – i przekazują im informacje o tym, który wróg został zniszczony i jak zachować się w przyszłości w obliczu podobnego zagrożenia. Dzięki „instrukcjom” monocytów powstaje pamięć odporności. Monocyty wytwarzają czynnik martwicy nowotworów (TNF), białko, które niszczy komórki nowotworowe i zapobiega ich namnażaniu.

To jednak niepełny opis tego, co to są monocyty i za co odpowiadają. Oprócz swojej głównej funkcji czynnik martwicy nowotworów wykonuje inne zadania:

• Niszczy komórki dotknięte wirusami.

• Aktywuje białka ostrej fazy – grupę białek krwi, które sygnalizują układowi odpornościowemu inwazję patogenu.

• Zapewnia migrację leukocytów do ogniska zapalenia.

Możliwe jest określenie zawartości monocytów we krwi za pomocą diagnostyki laboratoryjnej. Oznaczanie poziomu monocytów jest częścią kompleksowych badań, które pomagają ocenić ogólny stan układu odpornościowego pacjenta oraz siłę odpowiedzi immunologicznej. Monocyty podwyższone oznaczają kłopoty w organizmie. Nieprawidłowy wzrost stężenia monocytów we krwi nazywa się monocytozą.

Monocyty podwyższone pojawiają się po ostrej chorobie zakaźnej. Podwyższony poziom monocytów może utrzymywać się do 2 tygodni, po czym stężenie stopniowo wraca do normy. Monocyty podwyższone sygnalizują ostre infekcje wirusowe: grypa, SARS. Z reguły monocytoza pojawia się nagle, jednocześnie z rozwojem choroby, a następnie wskaźnik stopniowo wraca do normy. Monocyty podwyższone oznaczają też infekcje bakteryjne - zapalenie wsierdzia, zapalenie jelit i przewlekłe (gruźlica, bruceloza, kiła).

Jaki poziom białych krwinek jest niebezpieczny – kiedy być na alarm?

Leukocyty to najważniejszy składnik krwi i podstawa odporności organizmu. Nasza krew jest czerwona, dzięki erytrocytom - krwinkom czerwonym. Na każde tysiąc czerwonych krwinek przypada średnio tylko jedna biała krwinka. Jednak pomimo niewielkiego odsetka komórki te odgrywają ważną rolę w zdrowiu człowieka. Zatem jaki poziom białych krwinek jest niebezpieczny?

Norma białych krwinek (leukocytów) zdrowej osoby wynosi 4-9x10 * 9. Do 95% osób mieści się w normie tych wskaźników, w niektórych przypadkach analiza może wykazać zwiększoną liczbę leukocytów z powodu błędu laboratoryjnego. To jaki poziom białych krwinek jest niebezpieczny, zależy od przyczyn dla którego zwiększyła się ich ilość.

Leukocyty we krwi mogą być zwiększone z wielu powodów, na przykład z powodu silnego wysiłku fizycznego, obecności choroby zakaźnej. Jeśli istnieje możliwość choroby onkologicznej, to nie ocenia się jej tylko na podstawie ogólnego badania krwi, przepisuje się dodatkowe badania, oddaje się krew na markery nowotworowe i dopiero po kompleksowym badaniu ustala się ostateczną diagnozę.